ЧАСТЬ III. ПАРТИЗАНСКОЕ ДВИЖЕНИЕ В БЕЛАРУСИ

ЧАСТЬ III. ПАРТИЗАНСКОЕ ДВИЖЕНИЕ В БЕЛАРУСИ

Партызаны… Партизаны —

Беларускія сыны…

Некалі пытаўся ў маці:

— Партызаны. Хтояны?

— А, што гэтыя, што тыя,

Было, дзетка, ўсё адно.

Хоць ты ў пролубку. На дно.

Пракліналі тых i гэтых.

Нямарознiцы… Вайна.

А што ў кніжках ды газэтах —

Болей выдумкі. Мана.

Фрыцы ў вёсцы, курашнупы:

«Матка, яйка… дай, гіб мір.

Ахтунг! Ахтунг! Партызанен.»

Злыбядоты крутавір.

Гэтыя ж ваўкамі зь лесу,

Як зладзеі, па начы.

Здалі Кіеў, Менск, Адэсу.

Мыш пад венікам. Маўчы.

Брэх сабак. Раве карова.

Як дажыцьма да вясны?

Нехта лезе ў хлеў праз дровы…

Беларускі сыны…

«Адкрывай, мамаша, дзьверы,

Дасыпайце свае сны.

Партызаны мы, ня зьверы,

Беларускія сыны.

Па дарозе нам папала,

Паўзьлі моўчкі праз агонь.

Кладзі ў торбу хлеб i сала.

Гнала мабыць самагон?

Што?.. Няма?..

Куда схавала?

А ў гляку хіба неён?

Я шапну нібы замову:

„Вы чужыя ці свае?

Не бярыце хоць карову,

Мы ж загінем без яе“».

Жылі ў страху і адчаі,

Са сваей бядой адны.

Немцы днём,

ну, а начамі…

Беларускія сыны.

Алесъ Марочкин. «Беларускія сыны».

(Из сборника «Калодзеж у жыце», Минск, 2013, с. 49).